Vroeger waren de vader en de moeder van de Tekstschrijver geen consumenten, maar klanten die een eenvoudig en overzichtelijk leven leidden. Kruidenier, bakker, groenteboer, slager, sigarenboer en af en toe een kledingzaak en de schoenwinkel. Eén keer per jaar moest zijn vader kiezen tussen zwarte of bruine schoenen en koos zijn vrouw. Zij waren slechts het doelwit van advertenties die zij konden overslaan en folders en de Krommenieër die een centje opbrachten bij de handelaar in oud papier en vodden.
Nu is de klant een consument die tot een doelgroep behoort en komt hij nauwelijks toe aan zijn boodschappen. Hij heeft te maken met opdringerig marketingvolk dat hem van alles wil laten doen. Ogenschijnlijk om hem kennis te laten maken met attracties die zijn leven verrijken en amusanter maken. Bijna alle communicatie met een doelgroep eindigt in de portemonnee van de doelgroep. Wekelijks krijgt de consument van zijn supermarkt, bank, theater, autodealer, webshop, drogisterij een verzoek om een enquête in te vullen met het vileine argument om mee te werken aan een verdere verbetering van de dienstverlening. Het is zo al erg genoeg. In de supermarkt boodschappen doen zonder te betalen, leidt je linea recta in de armen van de wijkagent. Diezelfde supermarkt wil bij jou, consument, waardevolle marketinginformatie aftappen zonder daarvoor te betalen. In plaats van dubbele bonuspunten een dubbele moraal.
Bronst met high tea
Als consument ben je het doelwit van een papieren en digitaal spervuur aan ideeën. De balans van één week: eerst de bronst beleven en daarna een hight tea of een kopje koffie kopen in het landhuis, een chocoladeroute wandelen of fietsen, vaker op de fiets naar mijn werk gaan (hoe doe ik dat op de trap?), Noorwegen, Indonesië en Dubai bezoeken, de Maultaschen proberen, mijn muziekervaring upgraden, na de Week van de Eenzaamheid de Week van de Opvoeding zien door te komen, naar het hypotheek inloopspreekuur, van de Bulk Tiendaagse profiteren, Uitwaaieren, kienen in het buurthuis, een erfgoedwandeling maken overdag en by night, de inspiratiesessie Innovate or die bijwonen, de wonen & designbeurs bezoeken, op Zaansafari gaan, naar de basisworkshop snijtechnieken, de dag van het huren, de Cacao Food Markt, de Atelierroute, de Maand van de Armoede aandacht geven… Of was het nou geld?
Naar de Tekstschrijver heeft begrepen is er in Krommenie al gebrainstormd met organisatoren van evenementen. Als er nieuwe activiteiten komen, kan dat dan volgend jaar na de dag van het timemanagement en voor de week van de burn-out? Of is het dan ook de week van de schizofrenie?