De Opdrachtgever en de Tekstschrijver zaten na het zakelijke overleg nog wat na te keuvelen op het terras. Meer om van de zon te genieten dan om het gedachtengoed wezenlijk te verrijken. Hoe de wending naar het onderwerp privacy tot stand was komen, kan de Tekstschrijver met de beste wil van de wereld niet meer reconstrueren.
Waarom die neiging om zoveel te willen verbergen?
“Ik heb ooit tijdens een bijeenkomst voorgesteld om privacy maar helemaal af te schaffen,” vertelde de Opdrachtgever. “Om daar geen enkele waarde meer aan te hechten. Dat lost volgens mij een hoop problemen op. Die suggestie veroorzaakte meteen een hoop lawaai, maar ik vind nog steeds dat je die mogelijkheid serieus moet nemen. Rinnooy Kan heeft ooit tijdens een bijeenkomst van de Rabobank gezegd dat je niets meer ziet als je volledig transparant bent. Als je zo transparant bent, valt er dus ook niets meer te verbergen. Is er geen sprake meer van privacy. Wat wil je nog meer? Het eerste tegenargument was, ja maar dan weten de verzekeringsmaatschappijen dat je een ernstige ziekte hebt. Nou en? Dat komen ze na verloop van tijd toch wel aan de weet. Waarom zou je dat dan niet meteen vertellen? Waarom die neiging om zoveel te willen verbergen?”
Dit was zo’n redenering met een logica waar je niet meteen iets tegenin weet te brengen. In de auto besefte de Tekstschrijver een voordeel van een leven zonder privacy. Als hij ruzie heeft met zijn vrouw, krijgt hij meestal te horen dat hij niet zo luid moet praten, want wat zullen de buren wel niet denken. Dan ontstaan er prompt woorden over de do’s en don’ts van het ruziemaken. Zonder privacy hoef je ook geen rekening meer te houden met de buren.