Al draagt een aap een gouden ring, hij is en blijft een lelijk ding. Er zou ons veel leed bespaard blijven als onze kennis van spreekwoorden en gezegdes wat meer ontwikkeld was. De aap en de ring is een voorbeeld van een wijsheid als een koe maar – net als clichés – wijs genoeg om ons er iets van aan te trekken en ernaar te handelen. Ik moest hieraan denken toen ik in het schap van de supermarkt biologisch paneermeel zag staan. Een mooimakertje, want bestaat er ook niet-biologisch paneermeel?
Nog een voorbeeld van zo’n misverstand. Stel je voor een middelgrote rivier die de Zaanstreek doorklieft en bij een van de dorpen een flauwe bocht maakt. Op de ene oever een lange, brede en drukke straat met een strookje groen met bomen, aan weerszijden parkeerplaatsen waardoor inparkerende automobilisten Russische roulette spelen met fietsers, en tenslotte de winkels. Dat wil zeggen een muur van de geijkte fantasieloze puien en lege etalages.
Geen omgeving die inspirerend werkte op de ambtenaar die de straatnamen mocht bedenken: officieel de Zaanweg; in de volksmond, die altijd origineler is, de Zaanbocht. In de tijd van onbekommerd lozen, kon het ook het Zaanbocht zijn
Deftig gordijn
In het kader van de promotie van dit dorp aan de rivier is waarschijnlijk na lang brainstormen het idee geboren om het imago flink op te krikken door voortaan te spreken van de Zaanboulevard. Een woordkeuze waarbij niet naar de betekenis is gekeken maar naar het uiterlijk. Moet je niet eerst de lading veranderen om die met de mooiere vlag van een boulevard te mogen dekken? Dit is een deftig gordijn laten maken om een alledaags interieur aan het oog te onttrekken.
Is de naam het resultaat van een minderwaardigheidscomplex of van gebrekkige scholing? Een boulevard is namelijk een brede straat in een stedelijke omgeving (met overvloedige verlichting, fraaie winkels, koffiehuizen, hotels) of langs het strand, een aangename wandelplaats en de verzamelplaats van broken dreams.