Ook in tijden van nood is het soms lastig om consequent te zijn. Of is dat de beperking van het opeens moeten verwerken van heel veel informatie en instructies?
Jordan van vier heeft net geleerd waarom zij een handje moet geven en wanneer. Nu moet ze opeens begrijpen waarom zij geen handjes mag geven.
In de rij voor de kassa in de supermarkt ontstaat onenigheid. Een mevrouw sluit aan in de wachtrij en wordt beschuldigd van voordringen door een meneer achter haar die, zoals geadviseerd, een afstand van anderhalve meter in acht had genomen.
Je reageert wat narrig op het afzeggen van een vergadering: we zijn maar met z’n vieren en geen gezelschap van honderd personen. Je realiseert je even niet dat vergaderen gelijk staat aan twee uur lang sociale contacten onderhouden.
‘Weet je wat mij veel voldoening geeft bij al dat hamsteren?’ vraagt de man. Hij wacht het antwoord niet af en zegt: ‘Dat al die mensen straks wekenlang macaroni met doperwten moeten eten.’
Kinderen wordt afgeraden om hun grootouders te bezoeken. Op de eerste dag vrij van school zien we veel opa’s en oma’s die het zonnetje hebben opgezocht met kleinkinderen die zij te oppas hebben.
We hebben thuis de laatste keukenrol in gebruik genomen. In de supermarkt staat er nog één in het schap. Zouden de mensen denken dat we hamsteren als we die laatste keukenrol meenemen? ‘Dat zijn mooi twee rollen closetpapier als je ‘m doorknipt,’ krijgen we als advies mee. We laten hem staan.
Een meisje op les zegt blij dat ze haar vader vaker ziet nu hij thuis werkt en het verenigingsleven tot stilstand is gekomen.
Vervelend dat uitgerekend nu de Bieb toch is gesloten. Maar je ontdekt ook dat het leuk is om oude boeken te herlezen. Zoals De doofpot van Westminster over de affaire Jeremy Thorpe in de jaren zeventig. In het boek wordt wel de rol van voormalige premier Harold Wilson beschreven die in de televisieserie buiten beeld bleef.
Haar moeder probeert Jordan voorzichtig in kindertaal te vertellen dat ze voorlopig niet naar school hoeft vanwege het virus en dat het OK is als ze bang of verdrietig is. Reactie: Ik vind het wel leuk dat ik niet naar school hoef. Ik wil weleens niet naar school. Ik meen het, hoor. Echt.
‘Handschoenen dragen? Nooit niet,’ zei het winkelmeisje van de drogisterij. ‘Dat is schijnveiligheid. Als je handschoenen draagt, voel je je niet meer zo geroepen om je handen te wassen.’ Een paar dagen later helpt zij met handschoenen aan klanten. Op de radio hoorde ik een psycholoog zeggen dat onderzoek aantoont dat Nederlanders gehoorzamer zijn dan zij doen voorkomen.
Even zeuren. Mensen die in de gezondheidszorg werken verdienen natuurlijk een luid applaus. Maar op de foto in de krant is te zien dat de klappers wel erg dicht op elkaar staan.