Lopend langs de Taandijk, met zicht op de Woudpolder en onder begeleiding van de pas gearriveerde grutto’s vraag ik me af waarom ze grutto’s heten. Voor hetzelfde geld hoor je ze ogrutogrutogrut roepen.
Over de krantenman
Iemand schrijft naar aanleiding van een van een eerdere blog dat hij is opgehouden met klagen over de slechte bezorging van de krant ‘omdat we bang waren dat de bezorger zou worden ontslagen’. Ik heb diezelfde twijfel gehad. Onze krantenman mocht dan wel niet uitblinken in een stipte dagelijkse bezorging van de krant, hij wist altijd wel met een vindingrijk verhaal aannemelijk te maken waarom hij zo laat was of helemaal niet was geweest. Een geboren verhalenverteller, zou je zeggen. Maar ook hier gaf uiteindelijk de wet van overdaad schaadt de doorslag. De overdaad aan uitleg en verhaal met pecht en leed.
Over de verkrottende schoenwinkel
De macht van de social media. Ooit schreef ik voor Facebook een badinerend stukje over een schoenwinkel in Krommenie die al jarenlang aan zijn lot wordt overgelaten. De stinkende, speculatieve verkrotting van wat ooit een voorbeeld was van praktisch Zaans bouwen. De etalage staat nog steeds vol verschoten schoenen uit de jaren vijftig. De dikke hommels liggen er nog steeds te mummificeren. De publieke opinie was toen niet mals. Ik werd in een digitale strontwagen over de digitale buurtwegen publiekelijk uitgejouwd en met rotte eieren bekogeld door woedende Krommenieërs. Hoe ik het in mijn hoofd haalde zo laatdunkend te schrijven over een winkel, waar heel Krommenie ooit zijn schoenen kocht. Weer zo’n arrogante buitenstaander die hier is komen wonen om neer te kunnen kijken op de Krommenieërs. Ik vreesde voor de ruiten in ons huis.
Onlangs stond er een groot artikel in het lokale dagblad waarin de gewraakte winkel als een spookpand aan de kaak wordt gesteld. Samen met een voormalig café dat een pronkstuk van Krommenie zou kunnen worden als een liefhebber het zou restaureren. De publieke opinie roerde zich niet naar aanleiding van dit artikel. Verbazingwekkend? Nee, eerder troostrijk dat veel mensen met een grote mond en een snel (voor)oordeel niet in staat zijn teksten te lezen die langer zijn dan een overlijdensadvertentie.