De Mopperkonten en de levensverwachting

‘Toen ik vanmorgen de krant las, dacht ik meteen: daar zal Willem zich wel over opwinden. Maar je zit op het bankje met de rust van een ondergepoept standbeeld.’
‘Er zijn in mijn bescheiden leven zoveel redenen om kwaad te worden dat je toch wat preciezer moet zijn, Joop. Wat las je toen je aan mij en mijn temperament moest denken?’
‘Dat onze levensverwachting stagneert, Joop! Dat we nog wel ouder worden, maar niet zo oud als de statistiekmakers eerder hadden uitgerekend. We moeten dertien weken inleveren.’
‘Nou en?’
‘In die tijd zal maar net de laatste aflevering van een spannende televisieserie vallen. Dan weet je niet wie het gedaan heeft. Je wilt toch weten of Hendrik Groen erin slaagt van Stelwagen een begripvolle directeur te maken?.’
‘Weet je wat jouw probleem is? Jij hebt verwachtingen. Ik niet. Ik wil alleen maar dat mijn leven doorgaat zoals dat van een oudere hond: een beetje sjokken, een  mandje, op z’n tijd wat brokken en water, af en toe wat frisse lucht, nu en dan een aai, een beetje begrip als je tijdens je slaap wat zwaar ademt en op tijd een boom en een grasveldje. En ik zie wel wanneer de kraan voor goed dichtgaat.’

De donkere kant van het geluk
‘Zoveel tevredenheid dat vind ik helemaal niets voor jou. Zo ken je niet. Jij bent toch de man van de keerzijde, van de donkere kant van het geluk?’
‘Die is er ook wel, Joop. Maar als je hier te veel aandacht aan besteedt dan komt er weer een horde hulpverleners op ons af die ons professioneel willen helpen om die krimpende tijd zo plezierig en efficiënt mogelijk te benutten. Die uitleggen dat de essentie van verwachtingen de uitdaging is om te minderen. Ik zie hun programma’s al voor me. We kunnen op ademhalingsyoga om ontspannen onze laatste adem uit te blazen. Of je opgeven voor de werkgroep knutselen met de laatste eindjes. Of onder leiding van Mevrouw Beukenoot de Unvollendete trommelen. Koken op het vagevuur. En natuurlijk een cursus hoofdrekenen om de statistieken te kunnen lezen. Dus we praten hier niet meer over, Joop. Afgesproken?’
‘Nee, want dit is toch wel een hele verandering in ons leven, Willem. Vroeger kon je dat allemaal met een gerust hart aan Onze Lieve Heer over laten als je je geweten maar een beetje bijhield. Nu gaan de rekenmeesters van het Centraal Bureau voor de Statistiek over ons leven en onze dood. Had jij dat verwacht?’