Kippenworkshop. Toen ik dit woord zag als onderwerp van een mail, schoot me een pijnlijke herinnering aan de lagereschooltijd te binnen. Aan mijn eerste en laatste acteursprestatie. Samen met een paar klasgenoten zat ik op het podium op een smalle bank. Gehuld in een laken (dat ik niet vies mocht maken van mijn moeder) en met een snavel van rood karton die met elastiek aan mijn oren vastzat. We hadden onze tekst eindeloos geoefend. Ik weet het nog steeds:
Meester leert ons allemaal
Rekenen, lezen, kippentaal
Tok, tok, tok, tok, tok
Voordat we aan de beurt waren, sloeg bij mij de grote twijfel toe: moest ik nu vijf of zes keer tok zeggen? Dat hield me zo bezig, dat ik te laat in de gaten had dat we onze tekst moesten opdreunen.
Ongewenste intimiteiten door haan
Kippenworkshop. Ik vermoedde een idee van de Partij voor de Dieren om kippen te leren scharrelen in een samenleving die steeds verder van de natuur komt af te staan. De hulpvraag van kippen zou weleens heel groot kunnen zijn. Hoe leg je scharreleieren op een balkon op negen hoog? Hoe maak je kinderen duidelijk dat kippen niet geaaid willen worden? Hoe ver mag je gaan met een corrigerende pik? Hoe maak je duidelijk dat je geen kattenbrokjes lust? Wat doe je tegen discriminatie van bruine eieren? Wat zijn je rechten in geval van ongewenste intimiteiten door een haan? Is er professionele hulp beschikbaar als je getuige bent van een barbecue, waarop kippendijen zwart geblakerd worden?
Na deze oppervlakkige inventarisatie neigde ik naar de conclusie dat je als kip beter af bent met een kort leven en een bonusplek op de vleesafdeling van de supermarkt.
Een voorbarige gevolgtrekking, want ik opende de mail en las: ‘Voor iedereen die meer te weten wil komen over hobbymatig kippenhouden organiseert Welkoop in april en mei in twintig winkels workshops’.