‘Dat is een heel goede vraag. U raakt daarmee in één klap de essentie van ons standpunt. U hebt zich kennelijk goed voorbereid op dit gesprek. Ik ook trouwens. Ik heb sinds kort zo’n pr-meissie in de buurt en die zeik… die bleef maar aandringen op de voorbereiding van dit gesprek. Ik zeg nog, er gaat niets boven een spontane gedachtewisseling, maar ze had van ene Steve Jobse geleerd dat je elke presentatie veertig keer moet oefenen. Dat is geloof ik zoiets als het Bijbelse zeven maal zeven, maar als je dat tegen zo’n meissie zegt, pakt ze haar mobiel, tikt daar wat op en zegt dan: 49
Nou ja, als je A zegt en je neemt zo’n juffie aan dan moet je ook een keer B. durven zeggen … en ik zeg dus tegen haar, OK bereidt mij maar voor op de slachtbank van de vrije pers. Komt ze met een… Jij weet daar natuurlijk alles van, van een Q en A.
Ik moest meteen denken aan Q en Q, een hele leuke en hele spannende tv-serie uit mijn jeugd… Dat is toch gauw van veertig jaar geleden, schat ik. Ik vroeg me af wat er geworden is van die Q’tjes, van die Wilbur en Aristide. Maar daar had dat pr-mevrouwtje geen idee van. Zat ik opeens met een vraagteken in de generatiekloof. Jij weet het toevallig ook niet, hè? Nee, nou ja, jammer. Dat was de tijd dat je de rust nam om televisie te kijken. Je leefde ernaartoe. Je ging ervoor zitten. Je kon alleen maar zappen tussen Nederland één en twee. Schiet me nu zo maar te binnen. Als de telefoon ging, dan zei mijn oma altijd: wie zal daar nu opschellen?
Geen commentaar
Dat was de tijd dat journalisten ministers nog beleefd aanspraken met excellentie en netjes vroegen of ze een vraag mochten stellen. Dan was het antwoord meestal: geen commentaar. Dat zeiden ze zonder voorbereiding en zonder Q en A. Zei de journalist: Dank u wel voor het gesprek, excellentie. Nu we het daar toch over hebben… Ik vind uw vraag, zoals gezegd, reuze interessant en to the point, maar ik verkeer niet in een positie om daar op dit moment en in de huidige omstandigheden een verstandig antwoord op te geven, in wat voor context ook. En een onverstandig antwoord…dat is vast leuk voor de krant, maar niet voor mijn positie. O, ja, volgens de Q en A moet ik u nog om begrip vragen…’