Toen ik bij het verlaten van het feestterrein aan de beveiliger vroeg of hij mijn rugzak niet moest controleren op blikjes, leverde dat een norse grom op. Wel een passende slot van de Familiedag die de grote kindervriend Nickelodeon had georganiseerd. En die wat mij betreft de geschiedenis in mag gaan als een voorbeeld van een miskenning van de doelgroep en een chronisch gebrek aan klantvriendelijkheid. Als ik mijn vierjarige achterkleindochter tenminste mag opzadelen met het stempel van klant dan wel klantje en als ik af ga op haar ervaringen. De Familiedag leek een schot in de roos toen ik zag hoe zij zich mateloos verheugde op haar eerste festival en vooral op de ontmoeting met Spongebob en al die andere illustere karakters die een onmisbaar onderdeel zijn van haar leefwereld.
Wachten in lange rijen
Toen we halverwege de middag voorstelden om maar naar huis te gaan, kwam er geen woord van protest over haar lippen, terwijl zij doorgaans veel weerstand weet op te bouwen tegen afscheid nemen. Ze had in al die uren zegge en schrijve één typetje een piepschuimen hand kunnen geven en was met hem/haar/het op de foto gegaan. De Familiedag bestond voornamelijk uit wachten in lange rijen. De Nickelodeon-sterren liepen niet rond als ambassadeurs van de zender maar werden in quarantaine gehouden en waren een paar keer een half uurtje beschikbaar voor meet-and-greet. Wie de moed en de energie had om de rijen te trotseren, kon genieten van een paar seconden fame.
Een vierjarige is niet onder de indruk van een springende zangeres die veel mechanisch versterkt geluid produceert dat zingen moet voorstellen. Of van middelbare jongens die op het baanbrekende idee zijn gekomen om petjes in het publiek te gooien. Onze achterkleindochter ging maar lekker zitten tekenen.
Wie iets wilde drinken moest een zwerm wespen zien te overleven. Maar goed dat de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit niet de moeite had genomen op familiebezoek te gaan en dat de controleurs van de Arbowet niet hebben gezien hoe het horecapersoneel meer bezig was met het agressieve ongedierte dan met de geduldige klanten.
Honderdvijftig euro armer
Daar gingen we om half vier. Honderdvijftig euro armer om mee te kunnen doen aan een Familiedag die helemaal niets te bieden had en de familie aan zijn lot had overgelaten. We waren even bang dat oma, na de lange tocht van het parkeerterrein naar de ingang, aan de zuurstof moest, maar zelfs die attractie is ons onthouden. Eén positieve ervaring wil ik Nickelodeon niet onthouden: onze achterkleindochter is nog nooit zo snel in slaap gevallen. Lang voordat we bij de auto waren. Waarschijnlijk om de teleurstelling zo gauw mogelijk te vergeten. Wat dat betreft was het een geslaagde dag.