Het zal wel met mijn leeftijd te maken hebben dat ik nu regelmatig word lastiggevallen door projectontwikkelaars/makelaars die mij een dienst denken te bewijzen door ons huis te kopen en vervolgens aan ons te verhuren. Dat gaat ongeveer zo:
‘Met John Prins van beleggingsmaatschappij Sneeuwwitje beevee. Hebt u onze mailing ontvangen en ook gelezen?’
‘Ja’
Stilte.
‘Eh, is het interessant voor u om uw huis aan ons te verkopen en terug te huren?’
‘Als u mij een huur garandeert die lager is dan wat ik nu betaal aan hypotheek dan wil ik er wel over nadenken.’
‘En wat is dat bedrag, als ik vragen mag?’
Ik rond het enigszins naar beneden af.
‘120 euro.’
Weer stilte.
‘Minder ligt met uw huis wat moeilijk, vrees ik zo maar uit het blote hoofd. Maar als u iets meer moet betalen dan staat daar natuurlijk wel héél véél tegenover.’
‘Wat dan?’
‘Nou het kapitaal dat uw huis opbrengt bij de verkoop en waar u eindelijk vrij over kunt beschikken.’
‘Ja, maar wat moet ik met al dat geld?’
‘Daar kunt u toch allemaal leuke dingen mee doen.’
‘Maar ik word al zo moe van alle leuke dingen die ik nu doe.’
Er valt weer een stilte.
‘Als ik het goed begrijp dan hebt u geen belangstelling…’
‘Nee, want ik geloof dat de enige die leuke dingen gaan doen van ons geld, dat bent u én de Belastingdienst.’
‘Dank u wel voor uw tijd.’
‘U voor de moeite.’
Beste Jaap, een mooie slotzin met een kernachtige waarheid: ‘Nee, want ik geloof dat de enige die leuke dingen gaan doen van ons geld, dat bent u én de Belastingdienst.’ Een beter (/) alternatief is het om mensen te bellen die nog huren en ze het huis zelf te laten kopen. Bijvoorbeeld om te dalen in maandlasten. Je krijgt er wel de zorgen van een eigen huis erbij…. en leuke dingen als schilderen en/of opknappen als dat een hobby is.