Als hij zich wat ongemakkelijk voelt, denkt de Tekstschrijver gauw aan een mevrouw uit Haarlem die als een vorstin in een koets op een brancard werd afgeleverd bij het ziekenhuisbed. Zij kwam voor een ingrijpende operatie. Ze kreeg een nieuwe hartklep. Naar de Tekstschrijver begreep van varkensvlees. “Met een kunststof klep moet je je hele leven pillen slikken om onthechting te voorkomen,” had ze een paar keer uitgelegd. Zouden die pillen ook helpen tegen geestelijke onthechting, vroeg de Tekstschrijver zich af. Van je leven. Je familie. Je boeken. De kat.
De eerste en grootste zorg van die mevrouw uit Haarlem was de televisie. Hoe kreeg ze beeld en wat kostte dat? Haar ontreddering groeide even zienderogen als haar woede, want de verpleging wees voor informatie naar het digitale informatiekanaal. Televisie heeft het ziekenhuis uitbesteed en daar weten wij niets meer van. Aan haar tas te zien was zij typisch een krantenmens. “In Haarlem kreeg ik nog een beetje service van het personeel.”
De Tekstschrijver was niet zo gek of hij zocht het op zijn iPhone voor haar uit. Twee pakketten, met en zonder telefoon, en twee prijzen. “En hoeveel kanalen krijg ik voor al dat geld?” was haar volgende indringende vraag.
De Tekstschrijver had geen idee. Hij keek geen televisie.
Waarom luister je nooit als ik wat zeg?
Even later hoorde hij hoe zij haar man uitfoeterde. “Ik heb toch een briefje achtergelaten waarop staat hoe je een programma moet opnemen… Wat is dan het probleem? … Je hebt een zwart beeld met rechtsboven 04 RTL4…? Helemaal zwart… Jeetjemina, hoe krijg je dat voor elkaar? Nee, die moet je niet hebben. Het is op Nederland 2… Je gaat me verdorie toch niet vertellen dat ik vanavond de laatste aflevering van ‘Goedenavond dames en heren’ moet missen door jouw gebrek aan interesse… Waarom luister je nooit als ik wat zeg…?”
De Tekstschrijver mocht gelukkig lopen en ging gauw op de wc zitten. Daar hoorde hij de mevrouw uit Haarlem nog heel lang boos oreren, maar hij verstond haar gelukkig niet.
Die mevrouw uit Haarlem helpt de Tekstschrijver af en toe een handje om te relativeren. Dan vraagt hij zich af of de hartoperatie gelukt is en of ze een beetje tevreden en gelukkig is met haar varkensklep.