Soms ligt de Tekstschrijver behoorlijk met zichzelf overhoop. Was het nou echt nodig om een opdrachtgever te wijzen op vijf fouten in een stukje tekst op Facebook? Beetje flauw. Toch? Wat doet het ertoe of besteed je met of zonder een t is. Als de boodschap maar overkomt op de lezer. Als hij maar weet dat hij alle aandacht krijgt die hij verdiend.
Moet je je nou zo druk maken over taalfouten? Ja, Jaap van Meekren heeft ooit gezegd dat slordig schrijven een teken is van slordig denken, maar welk gezag heeft een journalist die niet meer onder ons is?
Dan herinnert de Tekstschrijver zich een etentje in een goed restaurant. Dankzij de open keuken is te zien dat het personeel zich uit de naat werkt om alle bestellingen vlot af te werken. De Tekstschrijver ontdekt hoe een kok even lekker aan/in zijn achterste krabt. Vervolgens veegt hij zijn neus droog met de achterkant van zijn hand en in een en hetzelfde gebaar wist hij het zweed van zijn voorhoofd. Dan heeft hij zijn handen nodig om de plakjes carpaccio en de stukjes groenten enkele milimeters te herschikken zodat ze perfect op het bord liggen.
Is dat nou zo erg wat die kok doet? Vraagt de Tekstschrijver zich af. Hier geldt toch de wetmatigheid van wat niet weet wat niet deert? (Hij had geen carpaccio besteld.)
Dan valt het muntje. Ja, dat is waar, kwaliteit begint met het nakomen van afspraken. Ongeacht of die betrekking hebben op de agenda, de hygiëne in de keuken, de beloften aan je partner of de spelling en gramatica van de Nederlandse taal. Ik vindt dat een overtuigende conclusie om mijn column mee te eindigen, bedenkt de Tekstschrijver, ja taalfouten maken, is dus erg. Het is toch een kleine moeite om die eruit te halen?
zweet of iemand uit Zweden?
Het is altijd lastig om een grap uit te leggen, maar zweed is niet de enige taalfout die in de column staat. Misschien een té gezochte vorm van zelfspot
zweed?
Scribende recte sapere est et principium et fons
Met de complimenten van Jaap van Meekren
Ja, zweed. Zoek nu alle andere fouten in de tekst….