In korte tijd zijn mijn herinneringen en ergernissen gestimuleerd door het onderwerp journalisten en het communicatievak. Op de website van Frankwatching concludeerde een hoofdredacteur aan de hand van een aantal vooroordelen dat journalisten doorgaans niet geschikt zijn voor een betrekking in de contentmarketing. Een tijdelijk probleem, want er treedt nu een generatie journalisten aan die vanaf de wieg zijn opgegroeid met social media. Het wachten is op een hoofdredacteur die zich beklaagt dat journalisten niet geschikt zijn voor papieren kranten en tijdschriften.
Nadat ik daarop had gereageerd, moest ik denken aan mijn entree in de wereld van public relations. Dankzij Wim van Luyken die toen net een pr-bureau in Bloemendaal was begonnen (niet in Amsterdam of Den Haag, omdat het voorspelbaar was en om duidelijk te maken dat wij voor een héél andere cultuur stonden). Hij rekruteerde zijn adviseurs bij voorkeur onder journalisten, omdat die volgens hem bij uitstek geschikt waren voor de adviseursfunctie. Het snelle succes van het bureau gaf hem gelijk. Want, was zijn redenering, journalisten zijn in staat om snel tot de kern van problemen en ingewikkelde vraagstukken door te dringen en weten door hun research vaak ook al de oplossing. Zij kunnen goed schrijven en hebben ervaring met een goed verhaal brengen: duidelijk, overtuigend, logisch opgebouwd en met heldere conclusies. En daar gaat het om, het overtuigen van opdrachtgevers.. Bovendien zijn journalisten gewend zelfstandig te werken, staan stevig in hun schoenen en hebben geen schroom om kritische vragen te stellen.
Het zijn nog steeds de competenties voor een tekstschrijver, in welk segment van de media dan ook.
Een staatsgreep in de media
De tweede confrontatie met de journalistiek maakte duidelijk waarom De Telegraaf er maar niet in slaagt greep te krijgen op de nieuwe media en mede daardoor zijn oplage en marktaandeel ziet dalen. Sjuul Paradijs en Jan-Kees Emmer maakten als ondernemers een start in de mediamarkt die vooral liet zien dat zij de kunst van de krant van wakker Nederland nog niet verleerd zijn. Met veel lawaai GROOT NIEUWS brengen over een praktijk die allang gemeengoed is. Als je zo lang niet verder hebt gekeken dan wat wakkere Nederlanders bij hun ontbijt believen dan ontgaat je natuurlijk wat zich allemaal afspeelt in de social media en blijken nieuwe media allang niet meer zo nieuw zijn als deze heren denken. Dat verklaart waarschijnlijk waarom het voormalige hoofdredactionele duo een open deur intrapt en hun nieuwe bedrijf Trusted Media lanceerde met het boekje Ga uitgeven. Een staatsgreep in de media.
Wat behelst hun revolutionaire visie?
Dat de nieuwe media organisaties in staat stellen om zelf als uitgever zinvolle informatie te verstrekken over hun bedrijf, diensten en producten. Dat je helemaal geen kranten en tijdschriften meer nodig hebt om je boodschap uit te dragen. En als je dat niet kunt of niet wilt, dan schakel je Trusted Media in en Paradijs en Emmer zorgen ervoor dat je geen gebrek aan content meer hebt. Dit lijkt op de koetsier van de paardentram die je op weg wil helpen in het openbaar vervoer van eenentwintigste eeuw.
De eerste adviesbureaus op het gebied van contentmarketing, die dit allang doen, zijn zo langzamerhand toe aan hun tienjarig jubileum. De pioniers hebben dat resultaat bereikt zonder staatsgreep en het verbale vermogen van windbuilen. Die een waxinelichtje laten zien en tegen iedereen schreeuwen: Kijk eens naar onze vuurtoren…