Denken in communicatiemiddelen is vaak een vlucht over de weg van de minste weerstand. De Tekstschrijver heeft dat onlangs ervaren in een brainstormgroep die in het leven was geroepen voor de herpositionering van een winkelgebied en het aantrekken van meer winkelend publiek. Het enthousiasme was van meet af aan even groot als de betrokkenheid en de stroom ideeën. Het verliep volgens het boekje: missie, visie, doelstellingen, motto, plan van aanpak, eerste aanzet voor een communicatieplan.
Dan blijkt dat papier – ook de digitale variant – héél geduldig is en dat de cruciale stap een afbreukrisico vormt. Dat wil zeggen de achterban van winkeliers en ondernemers meekrijgen in de noodzakelijke veranderingen. De ideeënstroom stopte en maakte plaats voor bezwaren, problemen en veronderstelde negatieve reacties. Ja, dat hebben we eerder geprobeerd en toen…. Visionair kijken veranderde in terugblikken.
De noodzaak om iets te doen, stond niet ter discussie. De consequenties van wat nodig was, waren onderkend en door de groep geaccepteerd. Maar handelen naar wat noodzakelijk is, bleef uit. Nu ging het vooral over bloembakken, een app, een banner en wat je daarop moet zetten, een website of een Facebookpagina, muziek op straat. Om middelen en niet om het bereiken van de doelstellingen. Niet uit onwil om te veranderen, maar – veronderstelt de Tekstschrijver – uit onmacht.
Een communicatiestrategie bedenken voor ingrijpende veranderingen is niet zo ingewikkeld, maar is een dood instrument als er geen missionaris is die de kar trekt. Die gedreven de missie uitvoert en iedereen mobiliseert, enthousiasmeert en motiveert. Die het boegbeeld is en voortdurend het voorbeeld geeft. Die staat voor wat er moet gebeuren. Zonder die hulp verandert een brainstorm zo maar in een lauw briesje dat bijna niet meer te voelen is.
Goed verwoord ….aan een dood paard trekken heeft geen zin
Maar met een jong Veulen in de wei kun je veel bereiken
Nieuwe ideeën een frisse wind doet wonderen