Het bekijken van vacatures is soms een ontdekkingsreis in de mistige wereld van versluierd formuleren. Want wie bedenkt dit en vooral wie neemt het serieus? Geeft een universiteit met het openstellen van deze vacature geen dubbelbrevet van onvermogen af? Schiet je niet tekort in een basale universitaire functie als je iemand nodig hebt om het belang van het wetenschappelijk onderzoek te versterken? Staat hier niet met andere woorden dat de resultaten van de onderzoekers zo beneden de maat zijn dat ze daar op eigen kracht geen erkenning voor krijgen en dus ook geen geld van derden?
Ja, ja dat weten we wel, dat onbekend onbemind maakt. Dan lijkt het logisch om meer werk te maken van je bekendheid. Maar het stemt weinig hoopvol als je leest onder welke diffuse naam dat werk moet worden gedaan: impact developer. Draagwijdte-ontwikkelaar. Nieuw leven blazen in wat impotent is? Het valt op dat in de functieomschrijving het favoriete begrip agile niet wordt genoemd, want je hebt een behoorlijk behendige geest nodig om te begrijpen wat je moet doen.
De disseminatie en
toepassing van kennis
Lees een stukje mee: Je werkt mee aan de totstandkoming van de zichtbaarheid en de maatschappelijke impact van het onderzoek van het strategisch thema ‘Instituties voor Open Samenlevingen (IOS’). De nadruk ligt op het gezamenlijk opzetten en uitvoeren van derde geldstroom projecten alsmede de disseminatie en toepassing van kennis in Nederland, zowel landelijk als regionaal. De projecten zijn sterk multidisciplinair, en gekoppeld aan grote maatschappelijke vraagstukken.
En wat te denken van research support office, dragende faculteiten en hun disciplines, LifeLongLearning projecten, Dynamic of Youth Institutions, Institutions for Open Societies. Geen wonder dat schrijfvaardigheid in ENG wordt gevraagd.
Heb ik recht van oordelen als ik niet tot de doelgroep van beoogde sollicitanten behoor? Voor de serieuze liefhebbers is deze informatie misschien wel gesneden koek die er met boter en suiker in gaat als godswoord in een ouderling. Maar ooit is mij in de barre dagelijkse praktijk van de journalistiek geleerd dat slordig en onbegrijpelijk schrijven het resultaat is van slordig en onzorgvuldig denken. En dat is het tweede brevet van onvermogen dat hier wordt geëtaleerd. Met veel omhaal van vage woorden versluieren dat je de kennis van de universiteit moet verstrooien om geld te oogsten.