We betaalden natuurlijk een prijs voor het koopje. Dat was de instructie voor de montage van de ventilator. Om die in zesentwintig talen in zestien pagina’s half A4 te kunnen proppen, was een nog kleiner lettertype gebruikt dan de kleinste letters op de kaart van de oogarts. De tekeningetjes verschaften door de beperkte ruimte evenmin de duidelijkheid waarvoor zij waren gemaakt. Voeg daarbij een onhandige, onervaren en bij voorbaat humeurige doe-het-zelver en je kunt je vrij gemakkelijk een voorstelling maken van de discussies met mijn vrouw over de uitleg van tekst en beeld.
Gelukkig was de ventilator in een huishoudwinkel in Krommenie gekocht.
Die uitleg hebben we niet gekregen
Met alle onderdelen en de kassabon (die niet nodig bleek) zijn we naar de winkel gegaan om uitleg te vragen over wat we moesten doen. Die uitleg hebben wij niet gekregen. Want de mevrouw en mijnheer van de Blokker hebben de ventilator in een mum van tijd voor ons in elkaar gezet. Dat het zo simpel was, hadden wij nooit kunnen begrijpen uit de instructie en de afbeeldingen.
Wij hebben niet de illusie dat onze ervaring doordringt tot de producent in een ver buitenland en bijdraagt aan een betere communicatie met de afnemers van hun producten.
De service die wij met een glimlach en als vanzelfsprekend kregen van een lokale winkelier – kom daar maar eens om bij een bol-punt-com of amazon. Die laten je in de kou staan, terwijl je snakt naar een beetje frisse lucht.
Zo werkt het voor iedere ondernemer die hart voor zijn zask heeft . ?
Klantvriendelijkheid en service zijn van essentieel belang.
Wat een mooi voorbeeld Jaap! Toen ik een tijdje geleden aan huis gekluisterd zat kwamen de dames van Firstlady kleding brengen om te passen. Zoveel meer service en vriendelijkheid.
Wat jij terecht als een bijzondere service ervaart, Josefien, was tot ver in de jaren vijftig een gangbaar onderdeel van de dienstverlening van winkeliers in Krommenie. En misschien wel in Krommenie en verre omstreken. Mijn schoonvader had een bloedhekel aan winkelen. Mijn schoonmoeder loste dat probleem op door schoenen, overhemden en dergelijke op zicht mee naar huis te nemen, alwaar hij in zijn luie stoel een keuze maakte. Wat hem niet aanstond, werd de volgende dag teruggebracht. Alleen voor een pak moest hij wel mee naar Smit in Wormerveer en dat waren expedities die geteisterd werden door een legendarisch slecht humeur. Een keer complimenteerde een dienstdoende winkelbediende hem met de poedel. Waarop hij hem de hondenriem in hand duwde en zei: ‘Dan mag je hem wel hebben’.